TC de Markies
© DaDo 2018 Tourclub de Markies uit Bergen op Zoom        info@tcdemarkies.nl
HARINGVLIET  (verslag clubrit 24 juni 2018) Een van onze pareltjes in het rittenboek is deze tocht langs de oevers van het Haringvliet. De rit voert ons over Goeree-Overflakkee, een naam die bij mij associaties oproept met verre landen en onuitspreekbare namen. Een blik op de wikipedia pagina van dit eiland leert me dat de naam is samengesteld uit Goeree, wat is afgeleid van Goedereede, wat zoiets als 'goede haven' betekent, en de naam van het eiland Overflakkee. Beide gebieden werden in 1751 verbonden door de 5 kilometer lange Statendam. Deze dam was aangelegd in opdracht van de Staten van Holland. Net als toen in de 18de eeuw hoort het eiland niet bij Zeeland maar bij Zuid Holland. Na deze toeristische les gaan we terug naar de rit van vandaag! 32 leden stonden aan het vertrek terwijl Renzo de bus reed. Eigenlijk stand Jan Kees zijn naam in het schema maar na een verzoek via de Whatsapp-groep was onze secretaris bereid om in de bus plaats te nemen.  Dat deed hij overigens met verve, wat menig plassend clublid zal beamen.  Kundig bracht hij achtergebleven leden telkens weer terug naar het peloton. Dank daarvoor! Vandaag reden we ouderwets de stad uit. Dat wil zeggen gewoon via het Noordland en Vredenrust. Omdat de lengte van de rit op zich al memorabel is met 107 kilometer leek het bestuur het niet gewenst om daar nog een handvol kilometers bovenop te gooien door een uitrijdroute via de Heimolen voor te stellen. En dus was het stoplichtzigzaggen geblazen om onze fraaie stad uit te komen. Daarna was het in een rechte lijn noordwaarts met zo weinig mogelijk slingeren om geen overbodige afstand te maken. Ritkapitein Jochem was vandaag bijzonder koersvast en zonder dralen reden we langs Steenbergen naar Dinteloord. De wind was vandaag pal noord en hoewel de voorspellingen weinig windkracht voorspeld hadden was deze toch goed te voelen, zeker voor de leden op de eerste rijen! Na Dinteloord haalden we kersvers (op)nieuw clublid Rene Been met zijn vrouw Esther, ook oudlid, in. René had zich op de ALV al aangemeld maar brak in een valpartij nog voor de eerste clubrit zijn sleutelbeen en is daarom nog niet geweest. Zo te zien kan René binnenkort weer aansluiten bij ons! Even later draaien we het Hellegatsplein op. Hier is het bijzonder rustig omdat de snelweg afgesloten is ivm onderhoudswerkzaamheden. Vanaf nu draaien we westwaarts en krijgen we de wind van opzij. Zoals al eerder verklaard was dat Zuid Hollandse wind! Eenmaal op het Eiland houden we onze traditionele plaspauze bij de oversteek van de N59. Nu gaan we weer een stukje noordwaarts. Eerst naar Den Bommel en even later naar Stad aan het Harinvliet. Dit is het uiterste puntje van de route van vandaag. Vanaf nu gaat het voornamelijk zuidwaarts en dus ook wind mee. Het tempo zal vanaf nu een stuk hoger liggen, maar voor niemand was dat een probleem voor zover ik dat kon zien. Met het passeren van de brug over het Schelde-Rijnkanaal  maken we ons ook op voor de finales van vandaag. Wederom een grote groep koos vandaag voor de A. Onder hen ook de mannen van de Velorijders die vandaag hun kansen eens bij de snelle groep wilden testen! Welkom!! Om hun entree direct luister bij te zetten was het Iron die als eerste de diepte in sprong! Hij mocht een leuk gaatje pakken maar zijn snelheid was niet hoog genoeg om echt uit te lopen. Achter hem werd gewoon door gepeddeld. In eerste instantie wilden niemand echt beginnen met de achtervolging. Af en toe ging het tempo even omhoog maar ook niet meer dan dat. We koersen al op de het keerpunt bij de Zwarte Ruiter aan als Johan zwaarder schakelt en vanuit positie zes of zeven weg springt. Huub reageert al snel maar het lukt hem niet vanuit het midden van de groep ongehinderd naar Johan te springen. Even later moet hij zijn poging staken als hij in de linker berm terecht komt! Maar de finale is dan eindelijk begonnen. Vanaf nu ontspint zich een 'normale' A-finale. Dwz een finale met aanzetten, nog eens aanzetten, kijken, afwachten, tactisch rijden, bordjes leegeten en plakken.  Onze aanvaller van daarnet, Iron is helaas een van de eerste die moet lossen. Het zijn nu de mannen van de Vogezen die voornamelijk de forcing voeren. Folke, Daan, Johan en Arjan zijn de mannen die om beurten wat proberen. De ene wat meer, de andere wat minder, maar zij zijn het die proberen gaten te slaan. Oude vos Charl rijdt vandaag weer bijzonder attent en zorgt ervoor dat hij telkens voorin zit en blijft zitten! Vooralsnog verloopt alles op rolletjes voor hem. Maar zo met wind mee is het voor niemand mogelijk om echt het verschil te maken. En dus koersen we  keihard op een eindsprint af. Arjan probeert in de slotfase nog een alles of niets poging maar wordt tot de orde geroepen door Johan. Folke en Charl bekijken alles met rustige blik terwijl ik moet constateren dat eerdere pogingen om een gat te slaan de energie wat uit mijn benen hebben gezogen. Zo'n finale is toch duidelijk anders dan de Samree van vorige week! En zo gaan we de laatste bochten in. Een auto houdt ons vooraan nog even op en het is even oplette geblazen voor iedereen voorin. Gelukkig slaat hij linksaf en krijgen wij ruim baan voor een lange sprint. Ik weet niet meer wie als eerste aanging, maar het was veel te vroeg. Charl pikt wel direct in terwijl Johan daarna volle bak aanzet. Hij komt echter te snel op kop met Folke in zijn wiel. Charl zet aan voor zijn final jump en weet Johan moeiteloos te passeren. Maar Folke is vandaag de genen die zich het beste gepositioneerd heeft en pakt Charl vlak voor de streep en wint vandaag de rit voor Charl en Johan. Voor plek vier zet ik toch nog maar aan en pak Arjan die achter mij vijfde wordt. We bollen uit richting 't Strandhuys. Een blik achterom leert me dat er blijkbaar een paar achterliggers zijn die op enige afstand rijden want ik zie de bus niet. En dus rijden we in een rustig tempo om iedereen de mogelijk te bieden aan te sluiten. Uiteindelijk komen we gezamenlijk aan op de Boulevard. Het zonnetje schijnt inmiddels uitbundig en iedereen neemt voldaan plaats op het al redelijk volle terras van 't Strandhuys. Daan
© DaDo 2018 Tourclub de Markies uit Bergen op Zoom        info@tcdemarkies.nl 
TC de Markies
HARINGVLIET  (verslag clubrit 24 juni 2018) Een van onze pareltjes in het rittenboek is deze tocht langs de oevers van het Haringvliet. De rit voert ons over Goeree-Overflakkee, een naam die bij mij associaties oproept met verre landen en onuitspreekbare namen. Een blik op de wikipedia pagina van dit eiland leert me dat de naam is samengesteld uit Goeree, wat is afgeleid van Goedereede, wat zoiets als 'goede haven' betekent, en de naam van het eiland Overflakkee. Beide gebieden werden in 1751 verbonden door de 5 kilometer lange Statendam. Deze dam was aangelegd in opdracht van de Staten van Holland. Net als toen in de 18de eeuw hoort het eiland niet bij Zeeland maar bij Zuid Holland. Na deze toeristische les gaan we terug naar de rit van vandaag! 32 leden stonden aan het vertrek terwijl Renzo de bus reed. Eigenlijk stand Jan Kees zijn naam in het schema maar na een verzoek via de Whatsapp-groep was onze secretaris bereid om in de bus plaats te nemen.  Dat deed hij overigens met verve, wat menig plassend clublid zal beamen.  Kundig bracht hij achtergebleven leden telkens weer terug naar het peloton. Dank daarvoor! Vandaag reden we ouderwets de stad uit. Dat wil zeggen gewoon via het Noordland en Vredenrust. Omdat de lengte van de rit op zich al memorabel is met 107 kilometer leek het bestuur het niet gewenst om daar nog een handvol kilometers bovenop te gooien door een uitrijdroute via de Heimolen voor te stellen. En dus was het stoplichtzigzaggen geblazen om onze fraaie stad uit te komen. Daarna was het in een rechte lijn noordwaarts met zo weinig mogelijk slingeren om geen overbodige afstand te maken. Ritkapitein Jochem was vandaag bijzonder koersvast en zonder dralen reden we langs Steenbergen naar Dinteloord. De wind was vandaag pal noord en hoewel de voorspellingen weinig windkracht voorspeld hadden was deze toch goed te voelen, zeker voor de leden op de eerste rijen! Na Dinteloord haalden we kersvers (op)nieuw clublid Rene Been met zijn vrouw Esther, ook oudlid, in. René had zich op de ALV al aangemeld maar brak in een valpartij nog voor de eerste clubrit zijn sleutelbeen en is daarom nog niet geweest. Zo te zien kan René binnenkort weer aansluiten bij ons! Even later draaien we het Hellegatsplein op. Hier is het bijzonder rustig omdat de snelweg afgesloten is ivm onderhoudswerkzaamheden. Vanaf nu draaien we westwaarts en krijgen we de wind van opzij. Zoals al eerder verklaard was dat Zuid Hollandse wind! Eenmaal op het Eiland houden we onze traditionele plaspauze bij de oversteek van de N59. Nu gaan we weer een stukje noordwaarts. Eerst naar Den Bommel en even later naar Stad aan het Harinvliet. Dit is het uiterste puntje van de route van vandaag. Vanaf nu gaat het voornamelijk zuidwaarts en dus ook wind mee. Het tempo zal vanaf nu een stuk hoger liggen, maar voor niemand was dat een probleem voor zover ik dat kon zien. Met het passeren van de brug over het Schelde-Rijnkanaal  maken we ons ook op voor de finales van vandaag. Wederom een grote groep koos vandaag voor de A. Onder hen ook de mannen van de Velorijders die vandaag hun kansen eens bij de snelle groep wilden testen! Welkom!! Om hun entree direct luister bij te zetten was het Iron die als eerste de diepte in sprong! Hij mocht een leuk gaatje pakken maar zijn snelheid was niet hoog genoeg om echt uit te lopen. Achter hem werd gewoon door gepeddeld. In eerste instantie wilden niemand echt beginnen met de achtervolging. Af en toe ging het tempo even omhoog maar ook niet meer dan dat. We koersen al op de het keerpunt bij de Zwarte Ruiter aan als Johan zwaarder schakelt en vanuit positie zes of zeven weg springt. Huub reageert al snel maar het lukt hem niet vanuit het midden van de groep ongehinderd naar Johan te springen. Even later moet hij zijn poging staken als hij in de linker berm terecht komt! Maar de finale is dan eindelijk begonnen. Vanaf nu ontspint zich een 'normale' A-finale. Dwz een finale met aanzetten, nog eens aanzetten, kijken, afwachten, tactisch rijden, bordjes leegeten en plakken.  Onze aanvaller van daarnet, Iron is helaas een van de eerste die moet lossen. Het zijn nu de mannen van de Vogezen die voornamelijk de forcing voeren. Folke, Daan, Johan en Arjan zijn de mannen die om beurten wat proberen. De ene wat meer, de andere wat minder, maar zij zijn het die proberen gaten te slaan. Oude vos Charl rijdt vandaag weer bijzonder attent en zorgt ervoor dat hij telkens voorin zit en blijft zitten! Vooralsnog verloopt alles op rolletjes voor hem. Maar zo met wind mee is het voor niemand mogelijk om echt het verschil te maken. En dus koersen we  keihard op een eindsprint af. Arjan probeert in de slotfase nog een alles of niets poging maar wordt tot de orde geroepen door Johan. Folke en Charl bekijken alles met rustige blik terwijl ik moet constateren dat eerdere pogingen om een gat te slaan de energie wat uit mijn benen hebben gezogen. Zo'n finale is toch duidelijk anders dan de Samree van vorige week! En zo gaan we de laatste bochten in. Een auto houdt ons vooraan nog even op en het is even oplette geblazen voor iedereen voorin. Gelukkig slaat hij linksaf en krijgen wij ruim baan voor een lange sprint. Ik weet niet meer wie als eerste aanging, maar het was veel te vroeg. Charl pikt wel direct in terwijl Johan daarna volle bak aanzet. Hij komt echter te snel op kop met Folke in zijn wiel. Charl zet aan voor zijn final jump en weet Johan moeiteloos te passeren. Maar Folke is vandaag de genen die zich het beste gepositioneerd heeft en pakt Charl vlak voor de streep en wint vandaag de rit voor Charl en Johan. Voor plek vier zet ik toch nog maar aan en pak Arjan die achter mij vijfde wordt. We bollen uit richting 't Strandhuys. Een blik achterom leert me dat er blijkbaar een paar achterliggers zijn die op enige afstand rijden want ik zie de bus niet. En dus rijden we in een rustig tempo om iedereen de mogelijk te bieden aan te sluiten. Uiteindelijk komen we gezamenlijk aan op de Boulevard. Het zonnetje schijnt inmiddels uitbundig en iedereen neemt voldaan plaats op het al redelijk volle terras van 't Strandhuys. Daan